Wat willen we eigenlijk met Europa? Wie de discussies daarover enigszins volgt, merkt direct op dat vrijwel alle aandacht uitgaat naar materiële vragen, naar machtsvragen, naar juridische vragen. De vraag naar het doel van Europa en de Europese eenwording wordt nauwelijks serieus gesteld.

De kernvraag bij de Europese eenwording is: moet Europa primair een verlengstuk zijn van onze zucht naar materiële rijkdom en grensoverschrijdende politieke macht, of streven we naar een rijker leven in de zin van: met meer kwaliteit, meer zin en naar een Europa met een visie, bewust van haar roeping in een wereldsamenleving die de koers kwijt is?

Wat voor Europa wil ik eigenlijk? Deze vraag moet een ieder eens aan zichzelf stellen. Onze vrede, veiligheid en welvaart zijn - menselijkerwijs gesproken - vruchten van de Europese samenwerking. Reden voor dankbaarheid en voortzetting van die samenwerking! Maar geen argument voor een pretentieuze grondwet, waarmee een beslissende stap wordt gezet naar de ‘Verenigde Staten van Europa’. Laten we elkaar niet bang praten. Binnen de christelijke traditie staat niet ‘het eigen ik’ centraal, maar de gerichtheid op God (de Ander). Daaruit vloeit voort de dienstbaarheid aan de andere mens, de medemens, waar ook ter wereld.

Op 1 juni mag u voor het eerst zeggen wat voor Europa u eigenlijk wilt. Met een stem tegen deze grondwet kiest u voor een Europa van zelfstandige staten, die samenwerken waar dat noodzakelijk is. En als de grondwet verworpen wordt? Dan wordt de huidige samenwerking voortgezet. En krijgen we geen Europese President, geen Europese minister van Buitenlandse Zaken, geen machtsconcentratie in Brussel, winnen de grote landen niet aan invloed en behoudt Nederland op tal van beleidsterreinen gewoon zijn vetorecht. Prima toch?

Daarom het advies:

* In de grondwet ontbreekt een verwijzing naar het christelijk geloof. De uitwerking van dat geloof is

van doorslaggevend belang geweest voor de Europese cultuur. Europa ontkent zo zijn eigen

identiteit en mist daardoor een duidelijk oriëntatiepunt voor de toekomst.

* De eigen inbreng van Nederland zal verder afnemen door deze Grondwet. Grote landen krijgen

juist meer invloed, vooral als Turkije erbij komt. Turkije wordt dan meteen het grootste land in de EU.

Het kleine Nederland blijft intussen wel de grootste netto betaler aan de EU.

* In nog meer zaken zal Brussel het voor het zeggen krijgen. Bijvoorbeeld op het gebied van defensie,

werkgelegenheid, onderwijs en zorg.

* Landen met een afwijkend standpunt, moeten zich onderwerpen aan een meerderheidsbesluit. Dit

leidt er toe, dat er minder ruimte blijft voor typisch Nederlands beleid als bijvoorbeeld ons onderwijs-

stelsel.

* Veel Europese vergaderingen blijven achter gesloten deuren. Zo is het moeilijk om Europa te

controleren.

* Eén Europese minister van Buitenlandse Zaken maakt, dat de Nederlandse minister van

Buitenlandse zaken minder een eigen standpunt kan innemen. Bij onderwerpen als Israël en

geloofsvervolging kan dat grote gevolgen hebben.

* De EU krijgt een voorzitter met bijna de status van een EU-president. Europa dreigt zo een

superstaat te worden.

* Blijft de Europese Unie eindeloos uitbreiden tot een onsamenhangend en bureaucratisch instituut

of is er ergens een grens? Deze grondwet biedt daarover geen duidelijkheid.

Samenvattend: Nederland levert weer eigen identiteit in, Europa wordt machtiger, het is onduidelijk waar Europa heengaat en de grondwet erkent het christelijk geloof niet als waardevol oriëntatiepunt.

De ChristenUnie is voor een Europa, dat grensoverschrijdend problemen gezamenlijk aanpakt. Maar tegen een grondwet, die verder bouwt aan een superstaat Europa.

Stem tegen . . . . Laat de christelijke identiteit van Europa niet verder afbrokkelen.